ამერიკის შეერთებულ შტატებში რეაქტორების ორი მესამედი წნევით მომუშავე წყლის რეაქტორებია (PWR), დანარჩენი კი - მდუღარე წყლის რეაქტორები (BWR). ზემოთ ნაჩვენებ მდუღარე წყლის რეაქტორში წყალი ორთქლად ადუღდება და შემდეგ ტურბინაში ელექტროენერგიის წარმოებისთვის იგზავნება.
წნევით მომუშავე წყლის რეაქტორებში, ბირთვის წყალი წნევის ქვეშ ინახება და ადუღების უფლებას არ აძლევენ. სითბო ბირთვის გარეთ არსებულ წყალს გადაეცემა სითბოს გადამცვლელის (ასევე ცნობილი როგორც ორთქლის გენერატორი) მეშვეობით, რომელიც ადუღებს გარე წყალს, წარმოქმნის ორთქლს და ამუშავებს ტურბინას. წნევით მომუშავე წყლის რეაქტორებში, ადუღებული წყალი გამოყოფილია დაშლის პროცესისგან და შესაბამისად, არ ხდება რადიოაქტიური.
ტურბინის ენერგომომარაგებისთვის ორთქლის გამოყენების შემდეგ, ის ცივდება, რათა ისევ წყლად იქცეს. ზოგიერთი ელექტროსადგური ორთქლის გასაგრილებლად მდინარეების, ტბების ან ოკეანის წყალს იყენებს, ზოგი კი მაღალ გამაგრილებელ კოშკებს იყენებს. ქვიშის საათის ფორმის გამაგრილებელი კოშკები ბევრი ატომური ელექტროსადგურის ნაცნობი ღირსშესანიშნაობაა. ატომური ელექტროსადგურის მიერ წარმოებული ელექტროენერგიის ყოველი ერთეულიდან, გარემოში დაახლოებით ორი ერთეული ნარჩენი სითბო გამოიყოფა.
კომერციული ატომური ელექტროსადგურების სიმძლავრე მერყეობს 1960-იანი წლების დასაწყისში პირველი თაობის ელექტროსადგურების სიმძლავრის დაახლოებით 60 მეგავატიდან 1000 მეგავატზე მეტამდე. ბევრი ელექტროსადგური ერთზე მეტ რეაქტორს შეიცავს. მაგალითად, არიზონაში მდებარე პალო ვერდეს ელექტროსადგური შედგება სამი ცალკეული რეაქტორისგან, რომელთაგან თითოეულის სიმძლავრე 1334 მეგავატია.
ზოგიერთი უცხოური რეაქტორის დიზაინი იყენებს წყლის გარდა სხვა გამაგრილებელ საშუალებებს, რათა ბირთვიდან მოშორდეს დაშლის სითბო. კანადური რეაქტორები იყენებენ დეიტერიუმით დატვირთულ წყალს (ე.წ. „მძიმე წყალი“), ზოგი კი გაზის საშუალებით გაცივდება. კოლორადოში ერთ-ერთ ელექტროსადგურს, რომელიც ამჟამად სამუდამოდ დახურულია, გამაგრილებლად ჰელიუმის აირი (ე.წ. მაღალი ტემპერატურის გაზის რეაქტორი) იყენებდა. რამდენიმე ელექტროსადგური თხევად ლითონს ან ნატრიუმს იყენებს.
გამოქვეყნების დრო: 2022 წლის 11 ნოემბერი